حرف های من

آقای X دلایلی برای نارضایتی خویشپدر استفاده از سمعک دارد مگر آنکه متخصصین بالینی دلایل آن را پیدا نمایند که دستیابی به این دلایل تنها بواسطه شخص بیمار امکان پذیر می¬باشد. موانع موجود در این رابطه از سه نوع اصلی می¬باشند.

خلاصه (چکیده): موانع بالقوه در استفاده از سمعک¬ها

1- اعتقاد به نداشتن مشکل شنوایی و یا دارا بودن مشکلات بسیار جزئی

2- چشم¬پوشی از مشکلات شنوایی

3- نسبت دادن کاهش شنوایی به افزایش سن، صلاحیت اجتماعی کم و یا اختلالات ذهنی

4- عقیده بر اینکه سمعک¬ها، مزایا و کیفیت صدای ضعیفی را ارائه خواهند نمود

5- پذیرش انفعالی این موضوع که کاهش شنوایی، معلولیت یا نقص به دنبال افزایش سن ظاهر می¬گردند

6- نسبت دادن مشکلات به فعالیت دیگران

7- تقویت عقاید فوق از سوی دوستان، خویشاوندان و یا متخصصان سلامتی

8- وجود مشکلات کوچک

9- دارا بودن شناخت و آگاهی اندک

10- دیگر مشکلات سلامتی

11- هزینهمالی

خاطر  نشان می¬¬شود که برای 6 مورد نخست، نتایج به خوبی مشهود می¬باشد. بطور تجربی، 5 مورد نخست در خصوص شخصی که از سمعک استفاده می¬کند نسبت به فردی هیچ تلاشی برای استفاده از خود نشان نمی¬دهد.

بی¬میلی به دلیل عدم آگاهی:

آقای X اطلاعی نداشت که نسبت به دیگران به سختی می¬شنود و نیاز دارد که نسبت به سایرین تلویزیون را با صدای بلندتری بشنود. این شاید ساده ترین اما غیرمعقول¬ترین مورد برای متخصصان بالینی باشد. در زیر برخی روش¬هایی که متخصصین بالینی می¬توانند به واسطه آنها به آقای X در آگاه نمودن وی از مشکلش کمک نمایند اشاره شده است.

متخصصین بالینی می¬توانند نگاره شنوایی آقای X را به او نشان دهند و آن را برایش تشریح نمایند.

متخصصین می¬توانند وی را تشویق به صحبت در زمانی نمایند که نسبت به درک گفتگوی اطرافیانش آزرده می¬شود. سپس این آزرده خاطری را که بواسطه متوجه نشدن گفتگوها مشخص شده است را به فرد دیگری نسبت دهند.